මගෙ දිවි බර
මට දැනෙන්නට
නොදි නුඹ හිස දරා
නිමක් නැති මග
වැරදි යන්නට
ඉඩක් නැත ණුඹ ඇත බලා
මගේ හැම දුක
නුඹෙ උර මත
හොවා හැමදේ දරා
මහ රුකකි ඔබ
ලැබුනු සෙනෙහස
එතෙමි ඔබේ සියොළග පුරා
නුඹේ මිනිසත්
කමේ වාරුව
දැනේ මට දිවි ඇති තුරා
අගෙයි ඔබ මට
Posted by
සිතුවිලි
at
Thursday, February 4, 2010
2 comments:
ලස්සනයි.
බොහොම ස්තූතියි............
Post a Comment